druivenoogst
‘Even naar de bib ‘ is voor mij echt een uitje. Even- altijd te kort- wegduiken in andere levens, elk boek een wereldje op zich. Toen ik er voor een vracht vakantieboeken binnenkwam
( ja nog steeds papieren) en vriendelijk werd begroet door iemand mij vaag bekend voorkomend, schoot onmiddellijk de Ehbo term ‘stabiele zijligging’ door m’n hoofd en ik had stiekem lol. Jaren geleden sjorde ik hem daar nl. meerdere malen
in. Wat gezien zijn postuur, met recht ‘sjorren’ heette…
Al naar gelang iemands positie op de maatschappelijke ladder is iemand een klein dik ventje, een korte gezette man en de notaris
waar ik onlangs heen moest is uiteraard netjes corpulent. Bij zo’n deftig heerschap krijg ik meestal de neiging tot slappe lach. De goede man- die erg aardig was- zat in (echt niet erop)
een duidelijk aan zijn corpulentie aangepaste bureaustoel, heel hoog, met zowel een taille- als lendensteun.
Een regenbui in Hoornaar, een kilometer verder gewoon droog! Geweldig
van die buien waar de zon onderdoor schijnt, zeker in een huis met ramen aan alle kanten! Zoveel dynamiek! De koeien in het weiland zijn inmiddels zo schoongeregend dat ze in een huiskamer niet zouden misstaan. Nergens zijn ze zo schoon als in Nederland. Plensbuien,
overdag of ’s nachts laten me zelden ongemoeid. Bij nacht blijft het raam open zodat het net niet inregent. Het geluid, de geur…heerlijk (zeker als je droog zit/ligt).
Een hotel met airco, kamers waarvan
de ramen niet open kunnen is pas echt erg, net een gevangenis. Of je langzaam vacuüm wordt gezogen. Maar gelukkig kan de caravan altijd midden in de natuur. Het heeft iets decadents om met stromende regen en lage
temperaturen zomerjurkjes, korte broeken en hemdjes erin te hangen. Wat een geregel voor een paar weken er tussen uit, terwijl iedereen al weer thuis is. Toch nog even iets anders doen en zien, de wereld is zo mooi! Weg
van de dagelijkse drukte, van de niet aflatende mantelzorg, hetgeen dankzij mijn moeders huidige woonlocatie goed te regelen lijkt. En weg van het dagelijks nieuws, de laatste tijd bijna niet met droge ogen te bekijken. Nu nog proberen zo min mogelijk kranten
te kopen.
Ik vertel de bomen langs het wandelpad dat ik ze even niet zal zien; maar beloof hun mooie verhalen bij terugkomst. Zullen ze al herfstkleuren hebben straks?
Maar
dan, onverwacht moet alles even worden uitgesteld. Door o.a ziekte van een collega min of meer genoodzaakt een weekje door te werken. Wat ook weer adempauze geeft, een beetje welkome extra tijd! Tijd om de druiven te plukken, tijd voor de kapper die de zon
in mn haar tovert en bij Sestra alvast een agenda 'met toegevoegde waarde' voor 2015 te bestellen. Zelfs de regenbuien houden een wapenstilstand. Maar vergis je niet: Achter de façade van een nazomer komt de gevreesde R als
een wolf in schaapskleren de maand weer ingeslopen.
Roos.