“En hoe was het?” wordt belangstellend gevraagd.
Maar
eigenlijk wil ik er- gek genoeg- helemaal (nog) niet over vertellen, hou alles als een soort koesteren nog even voor me. Het moet een plaatsje krijgen.
Net of praten er afbreuk aan doet…
Want het was bijzonder. Niet alleen de bestemming Israël en Jordanië, ook het onderweg zijn
met een groep. Gezichten die een naam krijgen en gaandeweg een verhaal.
Door het delen van diepgaande ervaringen ontstaat er onwillekeurig een band.
Want, ook al is er heel weinig van terug te vinden, het bezoeken van Bijbelse plaatsen raakt je.
In tegenstelling tot de momenteel heersende, groeiende trend geloof ik wel in de wonderen door Jezus verricht. Zouden deze- uitsluitend symbolisch bedoeld beschreven- zoveel eeuwen stand gehouden hebben?
En als troost eigen ik me dan Jezus eigen woorden in Matteüs 11 : 25 toe: ‘Ik loof u Vader, Heer van hemel en aarde, omdat u deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen
hebt gehouden, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld’. Dan maar simpel, maar ik kan niet anders.
Op de meeste plaatsen van Jezus wonderen
is een klooster of kerk neergezet. Soms indrukwekkend mooi, maar een gedenksteen in ‘het zachte gras’ op de berg van de Zaligsprekingen was voor velen van ons voldoende geweest.
Gelukkig dat het water van het meer van Tiberias/Galilea, waarover een boottocht gemaakt, onveranderbaar is. Met enige fantasie zag ik bij de berg Karmel Elia met opgeschort
kleed voor koning Achab uit rennen de beloofde regen tegemoet.
Tot ieders verbazing bleek de rivier de Jordaan smaller dan ‘onze’ Giessen.
We zagen in Kapernaüm de ruïne van het huis van Petrus, Nazareth is uitgegroeid tot gigantische stad.
En bij al die bijzondere plaatsen is een niet aflatende stroom van mensen steeds op zoek naar de echo van Zijn stem.
Ook in Israël stond van alles in bloei, opvallend waren o.a. de sinasappelbomen en mooie anemonen. Onderweg naar Jordanië echter, waarvan
ik echt niet wist wat ervan te verwachten, was door de toenemende dorheid m’n eerste reactie: ’ moet dat nou, er groeit hier amper een boompje.’
Zelfs in de bus leek het stof in je neus te komen.
Na de fanatiek strenge grenscontrole- wat een bureaucratie!-
bleek echt: ‘ zover het west verwijderd is van ’t oosten…’ Nagenoeg alles verbaasde in dit moslimland met zwart gesluierde vrouwen. Leefomstandigheden, kamelen, ezels en zeker de hoeveelheid geiten.
Pas nadat de ergste verbazing en vooroordelen op een laag pitje zijn gezet, ontstaat ruimte.
Ruimte, nodig om het land te ervaren, ruimte voor genieten. Voor de adembenemende schoonheid van de plaats Petra, een eeuwenoude natuurlijke vesting van hoge rotsen, alleen bereikbaar door de hoge smalle kloof, met
een tempel uitgehouwen in roestbruine zandsteen.
Vervolgens
‘Wadi Rum,’ het land van Laurence van Arabië en de bedoeïenen.
Een reusachtige vallei met schitterende
rotspartijen van zandsteen en graniet…
Verspreid gezeten op een berghelling ondergingen we in stilte de zonsondergang.
Waarna we, daar te gast, bij de bedoeïenen aten, onder de sterrenhemel heerlijk dansten en overnachtten in een (niet al te primitieve) bedoeïenentent.
Even geen last van kofferterreur in de zin van gesjouw en ‘wat moet ik nu weer aandoen…?’ Gewoon lekker hetzelfde als gisteren, want
alleen een rugzak hier met basisspullen, door mij (heel verrassend) als zeer bevrijdend ervaren.
De verdeelde meningen over genoten nachtrust
ten spijt zat de volgende morgen om acht uur ieder van ons monter op….een kameel- eigenlijk dromedaris- voor een tocht van een uur.
Met
de zon, die kleuren laat ontwaken, te voorschijn komend over een hoge rots, in de intense rust van de woestijn ervaarde ik, zittend op die kameel, m’n ultieme vakantie moment. Even in staat alle ballast overboord te gooien, zo louterend, Ik wilde
veel langer blijven!
Hoe kan iets zo spectaculair, tegelijk zo rustgevend zijn.
Reiservaring (Slot)
Op deze ongewoon stralende Paasdag, probeer ik de laatste column over de reis-ervaring te schrijven.
Het valt niet mee me te
concentreren, daar het voor mn beste vriendin de laatste Pasen is.
En ik, deze- haar laatste dagen- het liefst in een mandje naast
haar bed zou doorbrengen.
Na nog een bezoek aan Aqaba, verlaten we Jordanië en komen terug in Israël.
Het drijven- al dan niet met krantje- in de Dode zee was fantastisch en ging uiteraard met veel hilariteit gepaard!
Ontroerend moment: Met muziek van de cd ‘The Holy city’ Jeruzalem binnen rijden.
Eenmaal daar, moet je wel ‘door dingen heen’ kunnen kijken.
Zo vond ik de H. grafkerk met alle
pracht en praal een grote poppenkast waarvan ik, evenals van alle commercie langs de Via Dolerosa, (de kruisweg van Christus) verdrietig werd.
Gelukkig
is er in de buurt een graftuin waar we een tijdje rustig vertoefden.
De Olijfberg, waar nazaten van de bomen uit de eerste eeuw; Getsemane
en zeker het tempelplein zijn onvergetelijk.
Aangrijpend was het bezoek aan ( en geschiedenis van) Massada, een hoge berg, waarop ruïnes
van Herodes paleizen, als vesting en laatste vluchtplaats gebruikt door Joden in het jaar 70 na Chr. Uiteindelijk, om uit handen van de Romeinen te blijven, werd er massaal zelfmoord gepleegd.
We
gingen er in een gondel naar boven, maar het zou- uit eerbetoon- gepaster zijn de vele trappen te beklimmen. Een meer recent monument ter nagedachtenis aan de Jodenmoord in W.O. II is Yat Vashem. Zo indringend beklemmend, (Kan er, ter voorkoming
van herhaling, ooit genoeg vermeld aan het nageslacht?)
Het blijft een bijzonder volk. Eigenzinnig en veerkrachtig door de eeuwen heen.Verbazend,
die zwarte kleding van de orthodox gelovigen, met hoed en pijpenkrullen.
Van het informatieve bezoek met uitleg aan een synagoge rest me
vooral de opluchting weer buiten te zijn en geluksgevoel dat (naar onze overtuiging) aan die ongelofelijke hoeveelheid regels en wetten voldaan is. Maar gelukkig zagen we ook hoe men feesten kan.
En… Joodse feesten zijn altijd ‘Gods-feesten’! Uitbundig met muziek en dans!
Bij
de Klaagmuur (ook zo bijzonder) waren we getuige van een Bar Mitswa viering! Jongens aan het begin van de pubertijd, vieren te midden van familie, oud genoeg te zijn om voor te lezen uit de Thora. Roos.