Vive la France
Heel vervelend als je uit de kerk komt en je fietsband staat leeg. Terug naar binnen gaand, er waren nog aardig wat mensen aan de koffie, bleek er geen fietspomp aanwezig…. Maar geen nood er ging onmiddellijk
een aardige man mee naar buiten, die zorgde in no-time weer voor lucht in m’n band. ‘Snel fietsen, want hij loopt zachtjes leeg, maar wel uitkijken bij het oversteken…’
Hoe
lief en zorgzaam is dat? Een dag later is het euvel verholpen door mijn man. Natuurlijk is het gemakkelijk zelf te leren, in een grijs verleden zelfs ooit gedaan. Maar zo heerlijk dat het niet hoeft!
Door
het bedrijf van man en zoon vang ik zijdelings nogal eens telefoongesprekken op, gevoerd met een of andere klantenservice over verkeerd geleverde producten. Hetgeen tot een jaar of wat geleden tot heftige discussies kon leiden…Opmerkelijk slim
zijn er momenteel bijna uitsluitend dames met mooie telefoonstem te horen. Daar is zó goed over nagedacht. Het werkt super en scheelt bakken ergernis en gefoeter. Er komt zelfs vaak humor aan te pas!
En alweer zomaar een maandje met de camper op sjouw. Frankrijk… misschien wat afgezaagd, maar voor mij een beetje thuiskomen en als enig vakantieland weinig last van latent aanwezige heimwee. Deze keer eerst Normandië en Bretagne met
o.a. prachtige krijtrotsen en de indrukwekkende D-day historie en stranden. Daarna richting Dordogne. Behalve wandelen, is het rijden over D of N wegen- geen snelwegen- door het heuvellandschap, oude verstilde dorpen en steden, echt krenten uit de pap snoepen!
Te weten dat alles – behalve de weg- er eeuwen terug al was. Dingen die niet veranderen. Brengt rust en vertrouwen.. (Misschien als een soort ‘onvoorwaardelijk’ bij mensen zelden te vinden) Even stoppen bij de plaatselijke boulangerie of
onverwachte brocante. Hoe leuk is dat! Navigatie aan uiteraard, maar ook een Michelin kaartenboek, boekje (of internet telefoon) met informatie over interessante plaatsen paraat (Zelden als kip zonder kop). Bij elke bocht gemaakt, bewust dat je de andere kant
mist… Zelfs de oude hoge palen met telefoon- of elektriciteitsdraden- de kauwtjes erop als noten op een notenbalk- zijn leuk… Al zien we dit keer helaas wel veel verschroeide mais en zonnebloemvelden.
Het leukste van een camping, behalve voorzieningen zoals een douche en heerlijk zwembad, is misschien wel het eraf rijden. Over gindse heuvel, naar achter de horizon…. Na een dag of wat op een camping in dit rustige naseizoen
heb ik wel weer genoeg van die brave plussers echtparen gezien waarvan diversen zich, heel schattig, zelfs hand in hand van- en naar het toiletgebouw begeven! En even terug naar ‘de Verschillen’ Ook bij sanitair gebouwen prefereer ik die
met (ouderwets) een mannen en vrouwenkant. Er is weinig zo fnuikend voor de stoelgang als een snuivende of hoestende kerel op het naaste toilet. Hoewel hierin de consequentie ontbreekt. Met de damesdouches geheel bezet- maar enkele zijn geopend in het naseizoen-
zelfs een wachtrij ervoor; duik ik rustig een herendouche in. Om die daarna- in badjas gehuld, badhanddoek om de haren- enigszins beschroomd uit te komen… Met neergeslagen blik, om vooral de aanblik van de pisbak (sorry urinoir) te vermijden.. Roos.