Zoete zomer
Hé wat is dat nou? Ik open mn ogen face to face met een grote stokroos. Was ik toch weer ingedommeld? Naast me ligt een oubollige wegstreeppuzzel, helemaal opgelost! Hoewel ik deze stiekem leuk vind, neem ik
er nooit tijd voor. En nu- o luxe- lekker wel… Tijd om lekker lang te lunchen, stoel in de zon. Altijd met iets te lezen erbij… Want morgen hoef ik niet naar m’n werk en overmorgen….wauw, zomaar een dag naar zee. Hoe heerlijk is
dit! Tijd om dingen nu eens helemáál te doen i.p.v. steeds maar half…Tijd die ruimte geeft om in m’n hoofd rond te dwalen. Ik zag een mooie vogel in de tuin met gespikkelde borst wat een lijster bleek te zijn. Na enig turen ontwaar
ik die miauwende buizerd heel hoog in de lucht… Binnenkort komt er vast regen want ik hoor steeds wulpen fluiten. Alleen al rondom huis is er een wereld te ontdekken. Gewoon door de tijd te nemen en rust te vinden. In de tuin tiert alles welig, daar
kan ik de komende tijd bakken energie in kwijt. Rustig aan, elke dag een poosje
Al naar gelang de stijging van de temperatuur is het huis in meer of mindere mate gehuld in de zomeroutfit. Zonneschermen
naar beneden/boven, ramen open/dicht, hier en daar een oud laken voor de deur. Dagelijks nog een aardig gedoe. Een fietser reed fluitend voorbij, of een fluiter reed fietsend voorbij? Doet er niet toe, ik vind het een ultiem zomergeluid. Want het is nog steeds
zomer!
Goede tijd om te stoppen met werken, vervroegd pensioen. Het was kleinschalig maar een mooi afscheid afgelopen week, met veel lieve aandacht om met een goed gevoel af te zwaaien. Op een zeker
moment is het gewoon genoeg geweest. Klaar dr mee... Ik ga ervan uit dat het leven zonder al dat gewerk ook waardevol is. Al ga ik het contact met collega’s ongetwijfeld missen…en o, straks die winter…Nog niet aan denken, komt tijd komt
raad.
‘Ík zie schaapjes, heel veel schaapjes….en die eten hun buikie vol met….?’ ‘Gras!’ antwoorden
mijn oude moeder en oppasbinkie tegelijk. Geweldig die twee. Lekker een poosje naar buiten. We wandelen het pad achter het woon-zorgcomplex. Ik achter de rolstoel, hij voorop op zijn loopfietsje. Wat een zegen zo’n kindje. Moeder komt wat uit haar apathie
en volgt alles wat hij doet. We drinken koffie met een verrassingsei, doen een spelletje met een knikkerbaan.
Sinds de vakantie gebeurt het regelmatig dat we net uit bed, al voor 7 u een rondje polder lopen.
Het is prachtig om dauwtrappend de zon te zien opkomen. Onwijs vroeg opstaan vraagt om onwijs vroeg naar bed gaan. Dat vereist flink wat zelfdiscipline. Maar als het lukt goed te slapen ‘s nachts, niet te veel piekeren, hitte en muggenstress, is de nieuwe
dag geweldig! Straks hang ik fluitend de was op.
Roos.