Welkom

Ik ben er niet jaloers op. Een bootje is hartstikke leuk, maar bij slecht weer moet je wel binnen kunnen, al is het maar onder een huifje. Toen ik bij die extreme warmte af en toe in de Giessen zwom, kwam een behoorlijk chique exemplaar voorbij. Door mij aanvankelijk sceptisch bekeken… Maar de naam erop lezend moest ik lachen: ‘Het Verwende Nest’

Misschien is die benaming trouwens wel een beetje op mezelf van toepassing. Want je zult maar zo wonen, met al die vrijheid. Niet alleen op het landje aan de Giessen met paadjes gemaaid tussen  bomen en struiken, prachtige wegkruipplekjes en lekkere bramen; ik geniet voornamelijk bij het huis waar de tuin inmiddels super geworden is. Het zal er altijd wel rommelig blijven, niet recht toe- recht aan. Ongetwijfeld ouderwets, maar ik hou zo van die onverwachte hoekjes!

Waarschijnlijk uit nood geboren omdat ik daar nu eenmaal veel tijd doorbreng, maar een lievelingsplekje heb ik bij de droogmolen. Bij niet te veel haast als storende factor, is het daar echt genieten…bakkie koffie erbij! Al die diverse kleuren groen rondom,  zoveel witte vlindertjes. Hoog in de lucht cirkelen maar liefst drie miauwende buizerds, een lijster scharrelt in de struik met rode besjes. Met de overvliegende ganzen ga ik een stukje mee…Intense natuurbeleving. Al ruist in de boomtoppen rondom een stevige wind, hier is een beschutte plaats met onverwacht veel zon. Gauw korte broek of rokje aan… Je kunt er echt wegkruipen, alleen zichtbaar als ik het wil.

Jaren geleden woonden we net andersom. In een groot huis met rondom bijna geen ruimte, nagenoeg geen tuin. Maar wel een knoeperd van een balkon boven, met aan de buitenkant brede waslijnen gemonteerd. Waar ik met een man en - toen nog- drie kindjes (veel was) aardig wat tijd  doorbracht. Vlak onder me was de achter- annex voordeur, vaak op slot als ik boven bezig was. Ik kon me er prima schuilhouden en ook topless zonnen.  Bij ongewenst bezoek, aan de deur onder mij, hield ik me muisstil waarna men vanzelf afdroop.

Een digitale verbinding tussen pc en droogmolen zou handig zijn, omdat  hier nogal eens de mooiste columnzinnen ontstaan. En tijdens het lopen uiteraard.

Aan het eind van de polderwandeling vandaag doet de hond twee fazanten op, die er met een hoop bombarie vandoor gaan. Gelukkig heb ik hem net aangelijnd. Voorbode van een spannende herfst? De kievieten zijn al grotendeels vertrokken, maar de zwaluwen nog niet. Er vliegen er heel wat en ook nog aardig hoog. En zojuist zag ik een heel stel libellen als frêle nimfen dansend in een reeds laagstaande zon. Roos.