Het bed van de Sint
Dit is een column uit 2011, Afgestoft voor deze donkere tijd
“Hé kleine meid op
je kinderfiets, de zon draait steeds met je mee”.
Mooi en altijd weer ontroerend, dat liedje van Herman van Veen, je hoort het helaas weinig.
Terugkijkend op de kindertijd lijkt het vaak of ‘de zon altijd met je mee draaide’…
Bij
sommigen van ons is er weinig fantasie nodig het kind te zien dat we eens waren, terwijl bij anderen het moeilijk voor te stellen is dat ze ooit jong waren.
Zoals
er bij het doorsnijden van een aardappel soms nog iets te zien is van de vorm van de plant waaruit deze is ontstaan. (Let er maar eens op)
Jaren terug had onze zoon de leeftijd om zelfstandig naar de basisschool en terug te lopen. Wat niet lang duurde, want onderweg kwam hij zoveel wondertjes tegen
die nader onderzoek vereisten, dat er tussen de middag amper tijd overbleef om te eten.
Iemand die wandelt met een klein kind aan de hand wordt er weer bij
bepaald hoe mooi de wereld is. Het leven af en toe door de ogen van een klein kind bezien houdt alert, geeft het iets extra’s en behoedt voor saaiheid. En het belangrijkst: de fantasie, weet je die te behouden, zijn er in het latere leven
weinig dingen die je niet aankan!
Gezellig en spannend die Sinterklaastijd, maar momenteel wordt het wel erg realistisch gemaakt.
Zelfs het Sinterklaashuis is te bezoeken, waarin ‘Het bed van de Sint’. Nogal overdreven naar mijn idee: te visualiserend werkt fantasieondermijnend.
Geef mij maar kinderboeken,
de leukste uit mn boekenkast, hopelijk nog eens aan kleinkinderen voor te lezen.
Om anderen en jezelf echt te begrijpen is de kindertijd essentieel.
Een van de redenen waarom Jezus besloot als een kindje te komen?
Nog even
en de top 2000 begint weer op radio 2. Tot aan de jaarwisselingsnacht worden de mooiste platen gedraaid. Hoewel tegenwoordig de radio nog al eens uit, of op een klassieke zender gezet- geen zin in die herrie- geldt dit niet snel voor de laatste week van het
jaar. Toch komt er hier- logisch natuurlijk- jaarlijks meer bij waar ik niks aan vind.. Hoe dan ook, niets houdt herinneringen uit de pubertijd ( jaarlijks mooier) zo levend, als de destijds bijbehorende muziek.
Want al wordt je nog zo oud, eigenlijk blijf je diep van binnen altijd degene die je was op je 15e.
Roos.