Welkom

Inmiddels levert zij wekelijks wel een stukje in. Vroeger heette ouderdomsdementie nog ‘kinds’. Door de vele raakvlakken met een klein kind een veel toepasselijker woord.   ‘Voorzichtig met dat opstapje, niet vallen…, hou mij maar vast…’ Het ’s nachts wakker worden. Oprukkende incontinentie, steeds zachter voedsel eten, op den duur gemalen, vloeibaar? Is het niet bijzonder dat een leven eindigt zoals het begint? De behoefte aan geborgenheid en warmte wordt groter en groter. Een kind begrijpt en leert dagelijks meer, bij moeder wordt het in vergelijkbaar tempo juist minder. Het proces bij een kind verloopt onbewust. Moeder voelt de wereld om haar heen schimmig worden en probeert wanhopig met radeloze blik in de ogen een houvast te vinden. Vooral bij haar kinderen (daar heb je hen ook voor… tòch?) Zelfs het eenkennig worden. ‘Kan ik niet bij jou blijven?’ Ik ben haar het meest vertrouwd. Hartbrekend, het geeft mij het gevoel alsof ik het stukje leven dat ze kwijt raakt moet compenseren. Ik weet alleen niet hoe en schiet altijd te kort. Slaap rovende onmacht!

Terug naar de dagelijkse kookterreur. Vooral tegen mijn- veel te vroeg overleden- vriendin was het door wederzijdse (h)erkenning heerlijk ongelimiteerd foeteren. Samen in de contramine. Voor de duidelijkheid: Ondanks aversie zorg ik vrijwel dagelijks voor een gezonde maaltijd. Inmiddels allang een automatisme. Tot het voor de gezondheid van manlief zeer gewenst is koolhydraatarm te eten. En met gezondheid in het geding heb je geen keuze. Hoewel hij zelf aandoenlijk zijn best doet is dat gestuntel aan het aanrecht moeilijk aan te zien. Dus ploeteren we gezamenlijk. Ondanks veel lezen blijk ik met kookrecepten hartstikke dyslectisch! En dan dat gezoek in de supermarkt, getuur op etiketten. Ander soort boodschappen- voornamelijk groenten, noten, pitten en zaden. Het vooraf plannen (help ik kan niet plannen) Alles kost zoveel tijd!! Maar… het blijkt te werken, het eten is lekker en het belangrijkst: hij is in 4 weken tijd niet alleen van overtollige kilo’s, maar ook van de medicijnen af! En - al geef ik het node toe-  dagelijkse zelfoverwinning geeft- behalve vermoeidheid- zeker voldoening…

Intussen moeten we niet vergeten dat het bijna zomer is. De namiddagzon straalt door het geopende keukenzijraampje en verzacht samen met binnenkomende geluiden het dagelijkse kookleed… Een lijster zingt prachtig, de koekoek waart rond en…-o favoriet- kwakende kikkers! Ze hoeven niet gekust, het zijn zo al prinsen. Een slootje vol…