Welkom

Voordat ik me zielig ga zitten voelen, zet ik een waxinelichtje achter het glazen kerstengeltje en probeer mijn lichtjes te inventariseren. Broodnodig voor de donkere maanden die er nog aan komen. Om te koesteren… Zoals ieder jaar deze tijd zie ik hem precies vanuit mn bed. De tot reuzenkerstboom getransformeerde zendmast van Lopik. Een teken van hoop in deze stikdonkere tijd. Bleef hij maar staan tot maart, maar dat is ongetwijfeld energieverspilling.

Overal lichtjes, het fijnste van deze maand. Ze bieden troost, maken blij en verwarmen. Je kunt ze zien als metafoor voor blije dingen die gebeuren. De Boodschap van Kerst, bewaar me dat ik daar ooit immuun voor word! De kerstzangdienst met het hele dorp. Een afgeladen kerk op 1^e Kerstdag, zelfs de tafels zaten vol! Schoolkerstfeest van mn kleindochter, de kleinkindjes onverwacht toch nog een poosje kunnen knuffelen…

Het herkennen en ook erkennen van de lichtjes op jou specifieke pad. Dan pas kun je de warmte voelen en je er door laten verwarmen. Een lang gekoesterde wens om ’s nachts- windstil en liefst bij volle maan- een wandeling te maken ging deze week in vervulling. We liepen de kersttheaterwandeling ‘Licht in de polder’ in Giessen-Oudekerk. Het was prachtig. Hoogtepunten uit het leven van Jezus, indrukwekkend professioneel uitgebeeld en nagespeeld door jonge mensen. Ontroerend mooi!

Opmerkelijk dat met het stijgen van leeftijd het vermogen om te genieten toeneemt. Hetgeen alles te maken heeft met het leren overgeven aan de omstandigheden. Leren leven in het hier en nu, vaak een worsteling Niet: Ik wou dat.. maar ik ben.  Niet ik wil maar ik heb. Niet moeten maar mogen. Geen daar en straks, maar hier en nu. Wat eigenlijk noodzaak is, want met al dat gepieker wrijf je zout in eigen wonden. Of te wel het aloude: ‘Heer geef me de kracht te aanvaarden wat ik niet veranderen kan; de moed om te veranderen wat ik wel veranderen kan. En de wijsheid de weg hierin te vinden’

Voor het naar bed gaan bouw ik stap voor stap de dag af. De lichtjes gaan één voor één uit. Als laatste de waxinelichtjes en kerstboom. Alleen de houtkachel gloeit nog na…Nog even voor het raam sterren zoeken in de inktzwarte duisternis. Weer een dag voorbij. Roos.