Vlak naast me voor de camper
Een grote camper ja….maar hoe te parkeren en hoe kom ik weer weg…. Mensen die wel het geld hebben maar niet de kunde… Volgens mij kom je met het laatste verder… En natuurlijk moeten al die (plus)
mannetjes zich ermee bemoeien…. Op een camping kom je nooit uitgekeken! Gelukkig heeft onze camperbus een handzaam formaat, waarmee wij ons gemakkelijk voegen in ‘de vaart der volken’
Peerke-
natuurlijk is hij erbij- doet zijn naam zo nu en dan eer aan en peert er bij het zien van een andere hond op de camping onhoudbaar vandoor. Alleen terug te krijgen op het fluitje: ‘Befehl ist befehl’ Dit keer naar een grote zwarte hond, langslopend
met baasje en vrouwtje en hiermee zo’n volmaakte 3-eenheid vormend dat ik onwillekeurig in de lach schiet. Man en vrouw beiden de omvangrijke buik gehuld in zwarte korte broek, dito hemdje, zelfde tatoo op arm en been.
Regen doet de bergen dampen en sluimerende kleuren ontwaken….Ondanks het mindere weer moet ik- zoals gewoonlijk- met de hakken in het zand Frankrijk uitgesleept worden. We kiezen voor reizen op een sukkeldrafje’; vermijden te snelle wegen,
hetgeen het vertrekken hier minder drastisch maakt…Lekker nog even door plattelands dorpjes. De hoge verkeersdrempels aan het begin van ieder plaatsje en vaak ook erin maakt het ‘rustig-aan-doen' zowiezo al zeer gewenst! Het Franse platteland
is dus NIET plat, maar heuvelachtig. Met prachtige koeien- wit, rood, minder vaak zwart/wit- veelal ‘koe-complet’, dus compleet met horens- die onder bomen heerlijk kunnen schuilen voor zon of regen. Dorpen, zonder uitzondering gebouwd met de kerk
in het midden, het oude centrum er omheen en pas daarna de rest van de bebouwing. Zoals het klokhuis van een appel en van daaruit ontstaan. Bij grotere hoger gelegen plaatsen staat op het hoogste punt vaak een burcht, of ruïne, getuigend van een rijk
verleden. Overal de geschiedenis tastbaar aanwezig. Vakantie met een diepere laag! Ik hou er zo van….
Maar uiteindelijk belanden we onvermijdelijk weer op de grote weg, waar na een paar uur rijden steevast
gestopt op een ‘Aire’. Een schaduwrijke parkeerplaats met wat basisvoorzieningen. Zonder laden en lossen geen leven nietwaar? Evenals op campings is er hier (wanneer je er oog voor hebt) van alles te zien. Ondanks lage temperaturen wordt door vrijwel
alle mannen hardnekkig de korte broek gehandhaafd.
Een ouder grijs echtpaar weet uit een kleine gedeukte personenauto 2 stoeltjes en een tafeltje te toveren, wat keurig gedekt, compleet met een zeiltje, borden, glazen
en bestek. Waaraan vervolgens rustig, al keuvelend, met jawel…mes en vork gegeten wordt! …In de miezerregen…
Een kind in regenjas met capuchon plukt in de berm een bosje bloemen, benieuwd of het
straks mee mag de auto in… Zoveel plaatsen onderweg, met al die mensen.
Inmiddels een maandje verder, op een camping in een ander land. We zijn nu eenmaal geschaard onder de noemer: ‘Reislustige plusser’,
waarvan misschien wel 15 in een dozijn… Er vallen veel blaadjes van de bomen, wordt het echt al herfst?..
Roos.