Vondst
Voor je het weet leid je een kneuterig leventje waarbij elke dag maar al te gemakkelijk in de stofzuiger verdwijnt. ‘Niet meer werken, je hebt zoveel tijd over’….. Vergeet het maar…Ongemerkt
slibt elke dag dicht met bezigheden ‘in und um das haus’ Leuke dingen doen begint met plannen.
In voorjaar en zomer wordt ‘s morgens voor het ontbijt eerst een half uur gelopen,
een probaat middel tegen vastroesten!. Maar momenteel in deze nachtschuit laat ik graag verstek gaan tot de namiddag.Want banjeren blijft een must!.... Sinds de ontdekking van een wandelsite met ‘Groene wissels’; wandelingen van
zo’n 10 tot 15 km met heerlijke struinpaden in afwisselend landschap, proberen we er wekelijks wel een te plannen. Er is helemaal niets te bedenken waar ik blijer van word!
Het mondkapje is inmiddels
aardig ingeburgerd. Vorige week liet ik het in de supermarkt, als rechtgeaard kuddedier (niemand deed het nog op) in m’n jaszak. Dat heb je in een buurtsuper waar iedereen elkaar min of meer kent. Een mondkapje maakt boodschappen doen een eenzaam- je
bent aardig anoniem- en benauwd gebeuren. (Ook al noemen ze het in Frankrijk een solidariteitsmasker) Het is gemakkelijk om nu in een sociaal isolement terecht te komen. Er zijn mensen die nauwelijks de
deur uitgaan en uit angst voor besmetting min of meer vergeten te leven. Ik hoorde zelfs het woord: ‘Coronapsychose…’ Waar ik af en toe echt last van heb is een tekort aan knuffels, hugs. Heerlijk
om naar de kleinkids te kunnen gaan, die dit in no time weer aanvullen!
De herfst slaat genadeloos toe en ik vrees de donkere tijden. Met een brein dat werkt op zonne-energie, een zonloze week brengt somberte
en chaos, blijf ik gespinsd op elk zonnestraaltje. Gelukkig is er elke dag wel wat van. In een prachtig spel met wolken, afgewisseld met buien en soms een verassende regenboog. Sunny spells zegt men in Engeland. Zelden zo’n vermakelijk weerbericht
gehoord, al was daar jaren terug in die vakantie niet echt aandacht voor…: ‘Cloudy and dampy… showers in the east, some showers in the west’
Bijzonder eigenlijk, hoe een tijd
waarin alles sterft- hetgeen gebeurt in de herfst- tegelijk oogsttijd is. Ik prop mn zakken vol kastanjes voor de kleinkids. Rijke oogst, manden vol peren appels, noten. Broerlief haalt de mais van het land. We zagen voor het eerst een mispelboom vol
mispels. Die moeten heerlijk zijn, maar kunnen pas geoogst na een eerste nachtvorst.
Qua leeftijd ook in de herfst van het leven belandt, vieren velen hun eigen oogstfeest. Veertig of vijftig jaar getrouwd,
omringd door kinderen en kleinkinderen…Gezondheid, wat willen we nog meer.. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn! Natuurlijk met bijbehorende statiefoto… Iedereen happy, say cheese….En wauw, ook nog in de krant met de burgemeester…
Maar soms… (klein duiveltje)… vraag ik me af hoeveel dromen, verwachtingen en verdriet er onder de punt van het zorgvuldig gestofzuigde tapijt liggen geveegd.
Steeds vroeger donker,
gordijnen eerder dicht. De statige fazantenhaan, die je gedurende de dag aan de overkant hoort kraaien maakt voor het echt donker is nog een ommetje, alvorens in een hoge boom te gaan slapen. Roos.