desnoods virtueel
‘In Nederland is het nergens meer echt stil’…Dit wordt beweerd… Nou ècht wel, kom maar een dagje hier! Zo stil! Zo donker! Zeker in deze tijd, de donkere dagen voor Kerst. ‘De nachtschuit’ zei m’n moeder … Toch hebben we binnenshuis hier de laatste weken rare geluiden. Een keer keek ik ’s avonds achter het gordijn omdat ik de sirene
van de ambulance dacht te horen. Toen denderde een vrachtwagen voorbij, die er niet was… daarna een voertuig met piepende remmen. Ik keek in de bijkeuken, zeker wetend dat de hond daar zat te piepen, terwijl hij met zn baas mee was. En soms klinkt
zelfs een oproep tot gebed, als van een minaret….Het moet niet gekker worden!
Bij nader onderzoek blijken de geluiden afkomstig uit de motor van de koelkast, die hier ivm de keukenvernieuwing tijdelijk staat.
Een groot grijs wangedrocht met een zee van ruimte erin.
De vaatwasser is wat relaxter, Al naar gelang ingeruimd vaatwerk, klinkt soms een gezellig ritme, waar goed een dansje op te maken is. Solo met de pollepel,
die kan je tenminste niet op de tenen gaan staan.
‘Héé Google…. Wat voor weer wordt het?’ En even later klinkt dat weerbericht. Ik hoorde het bij iemand thuis… Allemaal
mogelijk. All day connection ….. Zou die koelkast op een eerdere standplaats misschien opnameapparatuur hebben bevat en zodoende nog typisch stadsgeluiden produceren? Je weet maar nooit…
We
kijken eerder op onze telefoon of het regent dan naar de lucht. En uit gemakzucht en soms voor het milieu wordt steeds meer voor nep gekozen (namaak). Nepwarmte- ruimteverwarming (zéker géén echt vuur!) Nepkaarsen. Nep (plastic)kozijnen.
Nep houten of -steen (PVC)vloer. Ben je zelf inmiddels tot stof weder gekeerd; kozijnen en vloer nog tiptop in orde... HELP…In hoeverre zijn we zelf nog echt?
Een kwartier fietsend naar mijn zoon, kom ik
helemaal niemand tegen. Niemand om goedemorgen te wensen…En terug te krijgen natuurlijk! En ja, ik geniet natuurlijk van de mooie herfstkleuren, al kruipt daarbij horende melancholie steeds meer onderhuids. Het lijkt wel of iedereen alvast bezig
is met het uitgraven/inrichten van eigen bunker om straks in winterslaap te gaan. Al wordt hieraan voorafgaand eerst een knusse kerst-cave gecreëerd!
Maar ik heb iets ontdekt dat helpt:…..Investeren
in mensen. Ik trek de stoute schoenen aan en bel een oude vriendin. We merken dat we blij worden van ons contact en gaan het zeker voortzetten. Verassend waardevol! Mensen als lichtjes in het donker en als vuurtjes (geen nep) brandend om elkaar te verwarmen.
Broodnodig in deze donkere tijden met de ijskoude 1,5 m afstand, in een van huidhonger doordrenkte wereld.… ‘People who needs people….are the luckiest people in the world’ aldus Barbra Streisand.
Toch weet ik niet of deze vlieger altijd opgaat…. Het maakt kwetsbaar en bevat risico...
Mensen kunnen je ongelofelijk bezeren! Maar- en bevestigd door mensen aan het eind van hun
leven- ‘Er is veelal meer spijt van dingen nagelaten, dan van die gedaan…’ Vallen bijbehorende (spijt)tranen trouwens niet in dezelfde schrijnende pijncatergorie?
Kom maar op met die Kerstlichtjes!
Roos.